Kwaheri
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
24 Augustus 2014 | Tanzania, Moshi
Het zit er nu dan echt bijna op. Ik zeg tegen alles ‘Kwaheri”, dat zeg je hier als je afscheid van iets neemt. Maandag begint de terugreis met een 9 uur lange busrit naar Moshi. Dinsdag doen we een safari en woensdag stap ik dan op het vliegtuig naar Amsterdam, Nederland, thuis.
De laatste twee weken waren hier intens. We wilden heel graag het modderhuis en het toiletblok wat we aan het maken waren, af krijgen. Een week lang gingen we met de hele groep vrijwillig eerder naar werk, hielden een kortere pauze en gingen ruim twee uur later terug. In deze week hebben met z’n allen zó hard gewerkt. We hebben veel meer gedaan dan wat ik dacht dat mogelijk was. Vorige vrijdag was mijn laatste dag op het project, de rest ging tot woensdag door. Dit kwam omdat ik mijn scubadive-cursus in deze laatste week had. Beetje ongelukkig gepland.
In het weekend zijn we met een handjevol mensen op een riviercruise geweest. Dit was een onwijs leuke dag omdat alles zo Afrikaans was: ongeregeld en nooit wat je verwacht. We begonnen met snorkelen in zee, maar toen we de boot namen gingen we veel te ver op zee waar het eigenlijk te diep was om te snorkelen. Dus we hebben maar gewoon gezwommen. En na het zwemmen kregen we opeens fruit, op een willekeurige zandbank in het midden van de zee waar de boot werd aangelegd. Toen de riviercruise begon, hadden we een stop in een dorpje ver van de bewoonde wereld om kokoswijn te drinken. Bij aankomst werden onze voeten gewassen, beetje raar. Daarna kregen we een rondleiding en de wijn. Hoe goed het ook klinkt: het was niet te zuipen en super sterk. Op de terugweg leek onze bestuurder een beetje te veel wijn op te hebben, dus liet hij een jongen van onze groep de boot besturen. Oei. Eenmaal aan wal, waren we unaniem dat je heel wat moet doen om deze dag te overtreffen in Afrikaansheid.
Maandag begon mijn scubadivecursus en dit is eerlijk een van de vetste dingen die ik ooit gedaan heb. Samen met een andere jongen van hier, Mark, begonnen we met twee dagen in het zwembad waar de honderden oefeningen deden en aan wal kregen we een hele stapel theorie. Woensdag begon de lol pas echt, we gingen de zee in! In het zwembad hadden groepjes van 6 met twee instructeurs, tegen de tijd dat we echt gingen duiken waren hier twee van afgehaakt. Voor mij was dit alleen maar positief. Omdat ik had laten merken dat ik onwijs enthousiast was kreeg ik veel aandacht en extra oefeningen zodat ik me goed op me gemak voelde in de zee. Ik had gedacht dat ik afhankelijk zijn van een zuurstoftank best eng zou vinden maar ik was volledig op mijn gemak. De eerste dag gingen we tot 14 meter diepte en hierna hadden we examen. Het koraal hier is onwijs mooi, maar gebieden zijn dood door vissers die vissen met bommen. Pas nu ik dit met mijn eigen ogen heb gezien begrijp ik de ernst van de situatie. Iedereen van onze groep slaagde voor het examen en dat betekent dat we, als we de volgende dag 18 meter diep gingen, gecertificeerde Open Water Divers waren Zo gezegd zo gedaan. Op donderdag dook ik 18 meter diep. Deze diepte te vergelijken met de hoogte van je huis, waarschijnlijk zelfs meer. (Note van de redactie: dit is ongeveer 7 verdiepingen). Ik had drie verschillende duiken waarin ik in eentje over het koraal mocht zwemmen en ik genoot hier onwijs van. Het koraal hier is te vergelijken met dat uit de film “finding nemo”, net iets minder kleurrijk. Daarnaast heb ik onwijs veel vissen gezien en zelfs een octopus! Ik kan niet wachten om mijn volgende duiktrip te maken.
In de tijd dat ik genoot van alles onder water legde de rest van de groep de laatste handjes aan de projecten. Ik vond het onwijs jammer dat ik er niet was de laatste dagen maar ik had het duiken voor geen goud willen missen. Maar waar het om gaat is dat alles af is gekomen! Onze doelen zijn bereikt! We hebben een ‘mama’ een huis, met wat meubels, kunnen geven. En we hebben de school voor het eerst sinds ruim 40 jaar nieuwe toiletten gegeven. Toen we alles hadden overgedragen was ik zo ontzettend trots op onze groep. We waren zo vastberaden om de projecten af te krijgen terwijl deze eigenlijk pas gepland waren om klaar te zijn in oktober!! Iedereen heeft alles gedaan wat hij kon om het leven hier voor de mensen hier gemakkelijker te maken en dat maakt deze groep zo speciaal. Het dat we het dan ook nog af konden maken maakt deze reis compleet.
Vandaag (zondag) is de dag om onze tassen in te pakken en hebben we een afscheidsparty met alle staf. Vertrekken en afscheid nemen gaat onwijs zwaar worden. In twee maanden raak je erg gehecht aan Afrika en alle mensen daar. Toch ben ik klaar om naar huis te komen en terug te gaan naar mijn 'echte' leven. Ik kijk terug op deze maanden als de beste tijd van mijn leven, vol geweldige ervaringen en mooie mensen. Ik kijk ook terug met trots, trots op ons werk wat we hebben gedaan en alle mensen die dit mogelijk hebben gemaakt. Samen sta je sterk. TEAMWORK MAKES THE DREAM WORK.
Tot snel! Iris.
De laatste twee weken waren hier intens. We wilden heel graag het modderhuis en het toiletblok wat we aan het maken waren, af krijgen. Een week lang gingen we met de hele groep vrijwillig eerder naar werk, hielden een kortere pauze en gingen ruim twee uur later terug. In deze week hebben met z’n allen zó hard gewerkt. We hebben veel meer gedaan dan wat ik dacht dat mogelijk was. Vorige vrijdag was mijn laatste dag op het project, de rest ging tot woensdag door. Dit kwam omdat ik mijn scubadive-cursus in deze laatste week had. Beetje ongelukkig gepland.
In het weekend zijn we met een handjevol mensen op een riviercruise geweest. Dit was een onwijs leuke dag omdat alles zo Afrikaans was: ongeregeld en nooit wat je verwacht. We begonnen met snorkelen in zee, maar toen we de boot namen gingen we veel te ver op zee waar het eigenlijk te diep was om te snorkelen. Dus we hebben maar gewoon gezwommen. En na het zwemmen kregen we opeens fruit, op een willekeurige zandbank in het midden van de zee waar de boot werd aangelegd. Toen de riviercruise begon, hadden we een stop in een dorpje ver van de bewoonde wereld om kokoswijn te drinken. Bij aankomst werden onze voeten gewassen, beetje raar. Daarna kregen we een rondleiding en de wijn. Hoe goed het ook klinkt: het was niet te zuipen en super sterk. Op de terugweg leek onze bestuurder een beetje te veel wijn op te hebben, dus liet hij een jongen van onze groep de boot besturen. Oei. Eenmaal aan wal, waren we unaniem dat je heel wat moet doen om deze dag te overtreffen in Afrikaansheid.
Maandag begon mijn scubadivecursus en dit is eerlijk een van de vetste dingen die ik ooit gedaan heb. Samen met een andere jongen van hier, Mark, begonnen we met twee dagen in het zwembad waar de honderden oefeningen deden en aan wal kregen we een hele stapel theorie. Woensdag begon de lol pas echt, we gingen de zee in! In het zwembad hadden groepjes van 6 met twee instructeurs, tegen de tijd dat we echt gingen duiken waren hier twee van afgehaakt. Voor mij was dit alleen maar positief. Omdat ik had laten merken dat ik onwijs enthousiast was kreeg ik veel aandacht en extra oefeningen zodat ik me goed op me gemak voelde in de zee. Ik had gedacht dat ik afhankelijk zijn van een zuurstoftank best eng zou vinden maar ik was volledig op mijn gemak. De eerste dag gingen we tot 14 meter diepte en hierna hadden we examen. Het koraal hier is onwijs mooi, maar gebieden zijn dood door vissers die vissen met bommen. Pas nu ik dit met mijn eigen ogen heb gezien begrijp ik de ernst van de situatie. Iedereen van onze groep slaagde voor het examen en dat betekent dat we, als we de volgende dag 18 meter diep gingen, gecertificeerde Open Water Divers waren Zo gezegd zo gedaan. Op donderdag dook ik 18 meter diep. Deze diepte te vergelijken met de hoogte van je huis, waarschijnlijk zelfs meer. (Note van de redactie: dit is ongeveer 7 verdiepingen). Ik had drie verschillende duiken waarin ik in eentje over het koraal mocht zwemmen en ik genoot hier onwijs van. Het koraal hier is te vergelijken met dat uit de film “finding nemo”, net iets minder kleurrijk. Daarnaast heb ik onwijs veel vissen gezien en zelfs een octopus! Ik kan niet wachten om mijn volgende duiktrip te maken.
In de tijd dat ik genoot van alles onder water legde de rest van de groep de laatste handjes aan de projecten. Ik vond het onwijs jammer dat ik er niet was de laatste dagen maar ik had het duiken voor geen goud willen missen. Maar waar het om gaat is dat alles af is gekomen! Onze doelen zijn bereikt! We hebben een ‘mama’ een huis, met wat meubels, kunnen geven. En we hebben de school voor het eerst sinds ruim 40 jaar nieuwe toiletten gegeven. Toen we alles hadden overgedragen was ik zo ontzettend trots op onze groep. We waren zo vastberaden om de projecten af te krijgen terwijl deze eigenlijk pas gepland waren om klaar te zijn in oktober!! Iedereen heeft alles gedaan wat hij kon om het leven hier voor de mensen hier gemakkelijker te maken en dat maakt deze groep zo speciaal. Het dat we het dan ook nog af konden maken maakt deze reis compleet.
Vandaag (zondag) is de dag om onze tassen in te pakken en hebben we een afscheidsparty met alle staf. Vertrekken en afscheid nemen gaat onwijs zwaar worden. In twee maanden raak je erg gehecht aan Afrika en alle mensen daar. Toch ben ik klaar om naar huis te komen en terug te gaan naar mijn 'echte' leven. Ik kijk terug op deze maanden als de beste tijd van mijn leven, vol geweldige ervaringen en mooie mensen. Ik kijk ook terug met trots, trots op ons werk wat we hebben gedaan en alle mensen die dit mogelijk hebben gemaakt. Samen sta je sterk. TEAMWORK MAKES THE DREAM WORK.
Tot snel! Iris.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
